NESTEN/PUPS

A-NEST d.d. 04-05-2016

Cora-Lee vom Crystal Diamonds heeft op 4 mei 2016 één pupje gekregen. Aangezien de pup te groot was voor een natuurlijke geboorte, is ze te wereld gekomen via een Keizersnede. Ze woog 700 gram bij de geboorte en was een beer van een meid!

Aangezien het ons eerste nestje was, moest de naam van de pup met een "A" beginnen. De dekking had in principe niet? plaatsgevonden (volgens ons en de eigenaar van de reu) en was het een "wonder" dat Cora-Lee toch een pupje bij zich droeg. De naam was dus niet moeilijk en het teefje kreeg de naam "Angel", Angel of Corienos Home.

De vader van Angel is Filonillan Dragam Deri, een grote en lieve reu, die tevens de vader is van onze vorige reu Merieno, waarvan wij helaas op
4 December 2015 afscheid moesten nemen.

Angel is verhuisd naar de familie Van Rijn van Kuvasz Kennel "Van de Zouwelanden". Zij hebben haar naam Angel Kate-Lee of Corienos Home gegeven. Het gaat uitstekend met haar en kan het goed vinden met de andere 2 Kuvasz, Bouke en Barwin

B-NEST d.d. 07-08-2017

Op maandag 7 Augustus was het zover en werd het 2e nest van onze Cora-Lee geboren. Ze heeft het geweldig gedaan en na de bevalling waren we 4 teefjes en 3 reutjes rijker. Alle pups doen het goed en Cora-Lee is een goede moeder.

De struktuur van de vacht is al duidelijk te zien. Het zal natuurlijk wel iets veranderen als de puppies ouder worden. Twee van de puppies,  1 reu en 1 teef lijken qua vacht op Cora-Lee, een open-krul vacht en de rest van de viervoeters lijkt de vacht iets meer op die van onze Snowy. Snowy zelf heeft op dit moment, hij is nu 20 maanden oud,  nog niet echt een vachtverandering ondergaan, dus er is eigenlijk  nog niet veel te zeggen hoe deze vacht zich gaat ontwikkelen.

Vanaf de 4e dag ontwikkelt het pigment al op de neusjes en voetzooltjes van de kleine viervoeters. De 1e week na de geboorte is goed verlopen, zonder complicaties. We zien ze met de dag groeien. Ze slapen en eten overdag en  's nachts, waar ze totaal geen weet van hebben, houden ze gezellig het vrouwtje wakker met de voedingen.

Overdag knuffelen we de puppies en hebben ze al kennis laten maken met het borstelen van de vacht. Zelfs deze ochtend hebben een aantal een ""warm badje" gekregen om de "onderkant" van hun kleine lichaampjes schoon te krijgen. We hoeven ook zeker niet bang te zijn dat we tijd over hebben, maar deze handeling zijn wel erg leuk om te verrichten en ze op deze wijze geleidelijk kennis te laten maken met hun nieuwe wereldje!!

Een aantal families waar de puppies heen zullen verhuizen, zijn al langs geweest. Cora-Lee laat ze met trots, weliswaar op afstand,  haar "kindjes" zien. Voor haar ook weer de gelegenheid om even te kunnen knuffelen.................!

Het is vandaag al weer 4 September en de puppies zijn 4 weken oud. Ze worden voor de 2e keer ontwormd. We stoppen de ontwormingspasta in hun kleine bekjes. Ze vinden het niet erg lekker en trekken gekken bekken!!
Het gaat erg goed met ze en worden nu toch wel erg ondeugend. Ze lopen allemaal en spelen met elkaar. Het gaat er soms toch wel een beetje ruig aan toe. De karakters van de puppies komen geleidelijk aan naar boven en dat is toch wel erg leuk om te zien. Degene die stil waren, hebben nu een "grote mond". Ze houden allemaal van knuffelen, dus dat doen we dan veel. Elke dag even borstelen om ze eraan te laten wennen. Wat betreft het voedsel op dit moment, krijgen ze tartaar en gemalen kip met een beetje granen en baby melk om het smeuïg te maken. Ze duiken (in) op de bak af, poten erin en vallen aan, ze vinden het heerlijk. Ze hoeven er blijkbaar niet aan te wennen, althans we merken er niets van. Voordat we het weten is de puppy trog leeg en alle puppies krijgen een wasbeurt. Hierna vallen ze met een zucht in slaap, dan kan ook niet anders na zo'n heerlijke maaltijd.
Ze zijn lekker buiten, het is mooi weer. Goed voor de weerstand! Tevens horen ze veel geluiden, aangezien ze bij ons in de wijk aan het bouwen zijn. Kunnen ze ook gelijk aan wennen. Goed voor de socialisatie!
Ik zit tussen de puppies in en kan ze goed bekijken. Wat zijn ze toch allemaal verschillend. Twee setjes van een teefje en een reu lijken op dit moment veel op elkaar. Het zijn Boszka en Body en het "krullige" duo Bandor (Misha) en Britta. De laatste twee lijken op hun moeder, Cora-Lee. Cora-Lee heeft een prachtige, dikke vacht met "open" krullen. Ben benieuwd hoe deze vacht zich nu verder gaat ontwikkelen.
Boszka en Body hebben een fijn gebouwd lichaampje, met een sierlijk hoofd. Body's hoofd is iets grover, maar hij is natuurlijk een reu.
De andere puppies, Banka (Bubbles), Bodan (Bowie) en Banuska hebben een golvende vacht. Zij lijken meer, qua vacht, op hun vader Snowy. Op dit moment heeft Snowy echter nog steeds zijn puppy vacht. Hij heeft nog geen vacht verandering ondergaan. Hij ziet eruit alsof hij met zijn pootjes in het stopcontact zit. Hij is op dit moment 21 maanden oud.
Gisteren hebben we Snowy bij de puppen gelaten. Hij vond het geweldig en is erg lief voor ze. We zijn hier zo blij mee.
Alle puppies hebben al een nieuw baasje gevonden. Elke week, tot nu toe, komen de baasjes op bezoek om met hun nieuwe viervoeter te knuffelen. Dit is altijd zo gezellig. Cora-Lee is hier reuze blij mee, zij kan nooit genoeg aandacht krijgen en vindt het dus ook reuze leuk. Iedereen mag aan haar "kindjes" komen, geen probleem.  Voor onze reuen Obelix (onze Leonberger van 6) en zelfs Snowy is het minder leuk. Zij mogen van Cora-Lee NIET in de buurt komen van de puppies en laat dat hun toch wel weten!! Ach, ook deze tijd gaat wel weer voorbij.
We zitten op de helft van de tijd, voordat de puppies ons weer gaan verlaten. Aan de ene kant geeft het mij een goed gevoel, aangezien het fijne families zijn, waar ze heen gaan, aan de andere kant zie ik er tegen op, ik zal ze zo gaan missen en het vertrek van de puppies zal een gat in mijn hart achter laten. Ik heb al met de baasjes afgesproken, dat ik ze zeker op zal komen zoeken. Ik kijk hier nu al naar uit!

Weer een week voorbij. Onze puppies zijn 5 weken oud. Alweer zo'n verschil met verleden week. Niet alleen zijn ze groter, maar ook hun karakter ontwikkelt zich. Onderling testen ze elkaar uit en soms is dat best wel pittig. Niet één puppy zondert zich af. Ze zijn allemaal bezig met elkaar. Tussen het spelen door, even sanitaire stop. Veel wordt al op de kranten gedaan. In de werpkist zijn we al met het zindelijk maken begonnen. Is altijd wel prettig voor de nieuwe baasjes als de puppen voor het grote deel al zindelijk zijn.
Afgelopen weekend gezellig veel visite gehad die naar hun puppy kwamen kijken. Ik had iedereen verzocht oude kranten mee te nemen, aangezien wij bijna niets meer hadden. Er werd veel gespeeld en geknuffeld en de puppies hadden het goed naar hun zin. Mamma Cora-Lee is het voeden van de puppies aan het afbouwen. Ze zijn heel makkelijk met eten en lusten tot nu toe alles wat we ze geven. Vaak hoor je om je heen, dat puppies moeten wennen aan eten, anders dan de lekkere melk van hun moeder, maar tot nu toe hebben wij dat nog niet gemerkt. Het zijn goede eters. Nu ook dat ze ander voedsel krijgen, groeien ze elke dag meer dan voorheen. Ben benieuwd hoe groot ze worden!

Alle nieuwe baasjes van de puppies hebben contact met elkaar. Ze whatsappen en sturen foto's rond. Het contact met één ieder is erg goed en dat geeft ons toch wel een heel fijn gevoel. We willen natuurlijk wel dat de puppies straks een goed leven krijgen. Daar doen we het voor!!
We kijken uit naar wat er allemaal de komende 3 weken nog gaat gebeuren. De tijd gaat toch al zo snel voorbij. Voordat je het weet, moeten we afscheid nemen van die lieve "kleine" witte viervoeters. Dus toch nog maar heel veel van ze genieten, zoveel we kunnen!

Het is woensdag 13 September en de Raad van Beheer staat voor de deur. De puppen worden gechipt en van iedere pup wordt er wangslijm afgenomen om zo een DNA Profiel te bepalen. Ook Snowy heeft nog geen DNA Profiel, dus dat maken we ook gelijk in orde.
De puppen zijn stoer en geven geen kik. Het is bijna alsof ze dit al vaker hebben meegemaakt. Er is ook iemand van het Bestuur (tevens één van de beste keurmeesters) bij en is erg te spreken over de kwaliteit van het nest. Hij vraagt of hij een foto mag maken van één van de pups. Zo gezegd, zo gedaan!! Wat ben ik toch trots op dit nest Kuvasz puppies, trots op mijn Cora-Lee en Snowy.......................!

Het is maandag 18 September en de puppies zijn 6 weken oud. Tijd om een bezoek aan de dierenarts te brengen voor hun eerste, 6-weekse inenting. Dus alle puppies in de bench in de auto en op weg naar de praktijk. Voor de eerste keer doen ze het aardig, we horen licht gepiep, maar verder  niets. Binnengekomen worden ze één voor één onderzocht, gewogen en krijgen ze de inenting. Ook nu geven ze geen kik! Alle puppies worden "goedgekeurd". Allen krijgen een Europees Dierenpaspoort. Ze zijn allemaal aan de beurt geweest, we maken de andere puppies wakker (ze waren ondertussen, mede doordat de temperatuur in de Praktijk zo aangenaam was, in slaap gevallen) en gaan weer op weg naar huis. Toen we thuis kwamen, kregen ze te eten en vielen daarna in slaap. Voor hun was het toch wel een hele onderneming, heel vermoeiend. 's Nachts hebben ze aardig gespookt. We kijken in ieder geval met een positieve blik hierop terug.

Weer een week ouder. We zien ze groeien en veranderen. De pupkopers, die elke week komen, geloven hun ogen niet. Ze kunnen bijna niet wachten totdat ze eindelijk hun nieuwe kleine viervoeter mee  naar huis mogen nemen. We maken alvast afspraken, want volgende week zijn ze natuurlijk 8 weken en dan mogen de puppies de wereld gaan verkennen.
Alle puppies zijn al krantzindelijk, dus dat is natuurlijk wel heel prettig voor de  nieuwe eigenaar. Er wordt gegeten als kleine bootwerkers. Het is dan ook geen wonder dat ze zo goed groeien.
Het wordt wel steeds moeilijker om dadelijk afscheid te moeten nemen van die witte bolletjes wol. Al dit tijd ben je toch heel intensief met ze bezig geweest, dus het is wel begrijpelijk. Ik weet dan natuurlijk wel zeker dat er toch wel de nodige traantjes over mijn wangen zullen rollen. Maar ja, niets aan te doen. We kunnen moeilijk al die lieve puppies houden. We weten gelukkig wel dat ze een mooi en eerlijk leven krijgen. Dit maakt het afscheid iets makkelijker......

Zo gezegd, zo gedaan. We hebben afgesproken met de pupkopers wanneer ze hun viervoeter komen ophalen.  De eerste twee puppies gaan, 1 dag voordat ze 8 weken oud zijn, naar hun nieuwe familie. Het is zondag en het is zover. Vandaag worden Boszka en Bandor (Misha) opgehaald. Boszka is een ietwat kleiner teefje, maar een knap meisje. Op het eerste oog is ze erg rustig, maar ik kan een ieder verzekeren dat dit meisje goed voor zichzelf kan opkomen. Het ene moment speelt ze met een zusje en een ander moment heeft ze één van de drie reutjes in de houtgreep! Boszka gaat naar een jong stel die dichtbij de bossen woont. Ze kan zich hier lekker uitleven.  Bandor, die ze Misha hebben genoemd, wordt in de middag opgehaald. Hij is een lieve, maar een heel ondeugende jongen. Erg ondernemend en houdt heel erg van spelen. Hij krijgt het toch weer iedere keer voor elkaar dat al zijn broertjes en zusjes met hem meedoen. Diegene die slapen, worden door hem wakker gemaakt en als iedereen wakker is, gaat hij slapen. Hij is een druk mannetje en heeft een hart van goud. Aan het einde van de dag zijn de twee puppen weg en voelt het alsof ik gat in mijn hart heb. Wat doet dit pijn om afscheid te nemen van die kleine dondertjes. De tranen rollen inderdaad over mijn wangen.......

Maandag, als de puppen 8 weken oud zijn, gaan er ook weer 2 puppen ons verlaten. In de ochtend wordt Banka (Bubbles) opgehaald. Een heel ondeugend meisje die ervan houdt om je haar aan de achterkant van je hoofd te kammen met haar tandjes. Het voelt alsof je niets meer over hebt en als je dan naar haar kijkt, zie je haar oogjes glinsteren. Ondanks je NEE, of FOEI zegt, probeert ze het nog een keer en valt daarna dicht tegen je aan. Ze komt dan even een kroeltje halen. Ik moet dan ook zeggen, dat al onze puppen graag knuffelen. Dit is iets wat ze van hun ouders hebben mee gekregen. Zowel Cora-Lee als Snowy houden van knuffelen. Het stel dat Bubbles komt halen heeft ook al een hond thuis. Dit is toch wel erg gezellig voor haar en ik hoop dat ze dikke vriendjes met Yogi gaat worden en dat ze veel van hem zal leren.
Later op de dag wordt Body opgehaald. Body is een mooi en  fijn gebouwd reutje. Hij barst van de energie en speelt met al zijn broertjes en zusjes. Hij lijkt veel op zijn zusje Boszka. Body treft  het, hij verhuist naar Friesland waar hij samen gaat wonen met een poes, een pony en een paard. Hij heeft een hele grote tuin tot zijn beschikking waar hij lekker kan vertoeven. Het is de bedoeling dat Body, als hij ouder is, over zijn vrouwtje gaat waken als zij 's avonds bij de paarden gaat kijken. Dan loopt hij gezellig met haar mee en zorgt dat haar niets overkomt!!
Zowel met Bubbles als met Body wordt nog uitgebreid geknuffeld en dan worden ze door ons uitgezwaaid. Verdorie toch, wat is het toch moeilijk om je puppen gedag te zeggen........!!

Er zijn al vier van de zeven puppen weg. De eerstvolgende die weg gaat is Bodan (Bowie). Een flinke reu die vaak speelde met Misha. Hij zit boordevol energie en zodra hij zijn ogen opendoet, probeert hij die energie te verbranden. Hij eet als een bootwerker en is toch wel één van de grootste puppen. Ook hij is erg lief en wij boffen dat hij relatief bij ons in de buurt gaat wonen. Hij gaat naar Almere waar hij vast en zeker vertroeteld gaat worden door de twee dochters die bijna niet meer kunnen wachten totdat het zover is. Het is die dag Dierendag en de ouders komen hem ophalen. Als de zusjes later die dag thuis komen, is Bowie als bij hun thuis. Deze Dierendag zullen ze in ieder geval niet meer vergeten. Dag mijn lieve Bowie, tot gauw!!
De komende twee dagen kunnen we gelukkig nog even genieten van de kleintjes.
De laatste twee puppen, Banuska en Britta gaan resp. zaterdag en zondag weg. Banuska is een heel mooi, fijn gebouwd meisje met licht golvend, heel zacht haar. Ze is een lieve schat, maar heel ondeugend als ze speelt. Ze bekijkt de situatie op afstand voordat ze mee gaat doen of totdat ze besprongen wordt door haar broer Misha en speelt er daarna op los. Ook zij  neemt met al haar charmes één van de reutjes in de houtgreep. Als je met haar speelt klimt ze boven op je en ligt dan heerlijk als een soort shawl in je nek en als je dan even niet oplet, heb je een extra gaatje in je oor. Banuska gaat samenwonen met 5 katten en een Duitse herder. Hoop dat ze allen vrienden gaan worden. Ik heb er een goed gevoel bij.
Nog één nachtje slapen en dan zal onze laatste pup, de grappige Britta, ons verlaten. Britta lijkt qua vacht op Cora-Lee. Haar vacht is krullend en iets langer dan het haar van haar broertjes en zusjes. Ik heb haar de bijnaam Beatles gegeven. Ze is een grote teef met lieve, vragende ogen.
De avond ervoor krijgen we een telefoontje. De pupkoper heeft ook nog een volwassen reu thuis, ook een Kuvasz. Hij is erg ziek en hierdoor nemen we het besluit dat Britta nog maar een weekje bij ons moet blijven. We willen niet dat ze het risico loopt om ook ziek te worden. Het is allemaal heel toevallig. Deze reu is een zoon van mijn vorige reu Merieno, die in December 2015 is overleden. Hij is 2 maanden ouder dan onze Cora-Lee. De eigenaresse is van plan om Britta in de toekomst door haar reu, Jeno, te laten dekken. Dit heeft vast zo moeten zijn.

Week 9 is begonnen. Britta is nog lekker bij ons en heeft het prima naar haar zin. Ze is gek op Snowy en speelt graag met hem. Ook Snowy vindt het leuk. Ze loopt door de woonkamer alsof ze niets anders gedaan heeft. Alle pups die ons hebben verlaten waren krantzindelijk. Aangezien Britta toch langer blijft, probeer ik haar zindelijk te krijgen. Het is, denk ik, wel een prettige bijkomstigheid voor de nieuwe eigenaar. Ook is tijd voor haar 9-weekse inenting. Dinsdag hebben wij haar meegenomen naar de dierenarts. Ze heeft zich heel keurig gedragen, net zo stoer als de vorige keer. Ze was helemaal in orde. We hebben haar gelijk nog maar even gewogen, 10 1/2 kg, schoon aan de haak!! Nog maar een paar dagen, wat gaat de tijd toch snel. Ik probeer zoveel mogelijk van haar te genieten,  Ik vind mijn Beatles toch zo geweldig. Mijn heerlijke krullebol!!!Ja hoor,het is zondag, we gaan vandaag afscheid nemen van onze Britta. We brengen haar naar Nijmegen waar haar nieuwe baasje woont. Ze heeft geen eigen vervoer, dus hebben wij aangeboden Britta naar haar te brengen. Eenmaal aangekomen maakt ze kennis met Jeno, van beiden kanten gaat het goed. We drinken nog een kopje thee, maken wat papieren in orde en nemen afscheid van onze laatste pup, onze lieve krullebol. We stappen in de auto en met tranen in mijn ogen rijden we weg. Lekker weer naar huis naar onze andere viervoeters, die weer moeten wennen aan de rust in huis!!

De periode van 10 weken, waarin we met liefde en plezier de puppen hebben verzorgd, laat een tevreden gevoel bij me achter. Het vele werk wat alles met zich meebracht, ondertussen de vermoeidheid die me parten speelt, het maakt allemaal niet uit. Ik zou dit voor geen goud hebben willen missen. De pupkopers die elke week welkom waren en nog steeds zijn, vond ik reuze gezellig. Iedereen zag zijn pup groeien en keek uit naar de dag dat ze die kleine, witte viervoeter mee naar huis mochten nemen.

Ik ben blij met de lieve pupkopers die zich bij ons hebben aangemeld. Onze honden hebben een goed huisje gekregen en gaan een fijn leven tegemoet. Al terugkijkend op de periode vanaf de dekking tussen onze Cora-Lee en Snowy, de zwangerschap, de geboorte, de verzorging en de socialisatie van de kleintjes, zelfs het overhandigen van de pups aan de nieuwe eigenaars met tranen in mijn ogen,.......... ik zou het toch allemaal zo weer overdoen en kijk heel stilletjes uit naar een volgend nest, ons C-Nest!!

C-NEST d.d. 26-12-2020

Oktober 2019 was de eerste keer dat Aleska loops was. Was wel even wennen voor haar, aangezien ze heel graag het bos in gaat en dan los loopt. Nu moest ze natuurlijk 3 weken aan de riem lopen. Na afloop van deze loopsheid was ze nog loops eind November, December/Januari en in Maart 2020 was ze schijnzwanger, ook dat nog!

Op naar de volgende loopsheid, want we wilden haar laten dekken door Snowy. Ook dit ging niet zonder "problemen". We zijn er 8 weken mee bezig geweest, aangezien Aleska een split-loopsheid had. Deze periode was ze loops, niet loops, loops, niet loops etc. Na diverse progestron bepalingen was het eindelijk zover, ze kon gedekt worden. Snowy was er klaar voor en kon niet meer wachten om Aleska zijn "liefde" te betuigen. En nu maar afwachten of alles goed is gegaan.

Twee weken laten merkte ik dat Aleska veel meer behoefte had aan eten, ook is ze veel meer knuffelig dan normaal, ze kan er bijna niet genoeg van krijgen. Dit moesten volgens mij toch wel positieve tekens zijn van een eventuele zwangerschap?

Eindelijk waren de 4 weken voorbij en lieten we een echo maken en ja hoor, Aleska was drachtig. We waren zo blij dat het gelukt was. Mijn gevoel klopte dus. HOERA, ......................... we krijgen puppies.

Wij zijn nu de 5e week ingegaan en ik zie nu dat haar lichaam aan het veranderen is. Haar voedsel is aangepast aan de zwangerschap. Als extra's krijgt ze bijvoorbeeld; gekookt eitje, Griekse yoghurt, havermout, omeletje. Ze vind het allemaal heerlijk!

Het is vandaag 9 december 2020 en onze Snowy is jarig. Alweer 5 jaar, wat gaat de tijd toch snel. Tegelijkertijd is Aleska nu 6 weken zwanger. Vanochtend is ze voor de 3e keer ontwormd. Ze is nu echt zwaarder geworden en wil de hele dag wel knuffelen. Ze voelt zich een Prinses in huis en geniet van alle aandacht die ze krijgt. Ze boft dat ik niet werk en in principe de hele dag thuis ben. Maar goed, alle aandacht die zij krijgt, geef ik natuurlijk ook aan Snowy en Cora-Lee. Je kan dus zeker wel begrijpen dat ik het hier druk mee heb?! Noch ongeveer 3 weken voor de boeg en dan is het zo ver. Wat zal het weer fijn zijn als we de pups van Aleska en Snowy voor de 1e keer mogen beethouden!

Vandaag 15 december en Aleska is nu 7 weken drachtig. Je ziet nog steeds haar slanke lichaam, maar nu echter met mooie rondingen, zoals dat natuurlijk normaal is, als je puppies verwacht. Ze slaapt nu best wel veel en die rust gun ik haar ook. Straks gaat ze het druk krijgen, dus moet ze toch in goede conditie zijn. Goed eten, knuffelen en rusten. Dit is het goede medicijn?! Nog ongeveer 10 dagen en dan is het zo ver..................

Het is dinsdag 22 december, 8 weken zwanger, de "situatie" is onder controle. Nog even naar de dierenarts voor de laatste vaccinatie en controle. Alles is prima met haar. Ze is in zeer goede conditie. We wegen haar nog even, want ze is toch aardig aangekomen. Voor de zwangerschap woog ze 46 kg, nu weeg ze 58 kg, toch 12 kg meer . Alles gedaan, dus nu naar huis met haar. Thuisgekomen borstel ik de honden en ga daarna even bij Aleska liggen. Doe ik wel vaker, alleen nu iets meer, zodat ik haar kan geruststellen, want ze voelt natuurlijk dat er iets gaat gebeuren. Haar lichaam is aan het veranderen en ik merk dat ze toch wel vaker een dutje doe. Ik leg mijn hoofd op haar buik, alles is stil om ons heen. Ik hoor de pups in haar buik en ik merk dat het mij ontroert. Wat is dit toch prachtig. Mijn man zegt; "je hoort dat ze honger heeft", maar nee hoor, ik weet wel beter. Het zijn echt haar pups in haar buik. Zo mooi!

Ondanks dat alles goed met haar gaat, heb ik toch het gevoel dat ze deze week gaat bevallen en zeker niet later dan het weekend. Elke keer denk ik, krijgen we dan misschien Kerst puppies, dat zou toch zo leuk zijn. Door de Corona zitten we toch elke keer binnen, dus deze geboorte zou echt een prachtig cadeau zijn. We zouden zeker de pups met alle liefde in deze wereld verwelkomen!

Ik heb besloten om mijn bed naar beneden te verplaatsen, naast de werpkist, kan ik alles goed in de gaten houden. In de nacht van 1e op 2e Kerstdag is Aleska erg onrustig. Ze heeft het erg warm en kan niet goed slapen. Ik probeer het zo fijn mogelijk voor haar te maken, meer kan ik op dit moment niet veel doen. De volgende dag, 2e Kerstdag, hebben we, iets later dan normaal, het ontbijt klaargemaakt. Zowel voor de honden, als voor ons. Aleska eet heel weinig, ze kijkt me aan en loopt naar de werpkist. Ik weet het zeker, het gaat gebeuren. Zouden de pups toch vandaag geboren worden, 2e Kerstdag?? Mijn man neemt rustig een hap van zijn broodje, maar ik niet. Ik loop achter haar aan en ga ook de werkkist in. Ze krijgt weeën en het duurt toch even voordat de 1e pup zich aandient. Het gaat niet makkelijk, maar dan ineens voel ik het hoofdje van de pup en stimuleer Aleska om toch nog meer te persen. En ja hoor, het pupje, nou ja, zeg maar, de pup, valt op mijn hand. Ik merk dat de pup niet ademt. Ik maak de neus van de pup vrij en ineens is ze gelukkig bij ons. Hij woog 630 gram, een gezonde bink! Ik was zo blij dat dit in ieder geval goed ging en had goede hoop op de rest. Nog 6 te gaan, kom maar op! De rest van de geboorte van de pups ging prima. In 8-uur tijd lagen alle pups, schoon, gewogen en gevoed in de werpkist. Aleska was moe, maar zorgde ervoor dat haar "kindjes" niets tekort komen. Ook wij waren moe en gingen toch nog even om 22.00 uur van ons "ontbijtje" genieten. Aleska is een geweldige, zorgzame en lieve moeder. We zijn nu drie dagen later en de pups groeien goed. Elke dag worden ze gewogen en geknuffeld. Ondanks dat ze natuurlijk nog niets horen en/of zien, voelen ze wel degelijk dat ze gewenst zijn en dat doet mij zo goed. Ik word hier echt heel gelukkig van! Als ik terug kijk op vorige week, heb ik het goed gehad. Instinctief voelde ik dat Aleska in het Kerstweekend zou bevallen en dit gebeurde dus ook.

De eerste week na de geboorte verloop heel rustig. Aleska is bijna de hele tijd bij haar "kindjes" in de kist en bewaakt en beschermd ze met heel haar hart. Ik had dit ook wel van haar verwacht. Zodra we een pup oppakken om even mee te knuffelen, kijkt ze ons aan met een blik van: Als er wat gebeurt, dan ........!! Maar dit is gauw voorbij en laat ze ons alles doen. Ze voelt natuurlijk dat het goed is. Aleska eet als een bootwerker. Ze vindt alles lekker en geniet van haar maaltijden als: 2x vlees per dag, mozzarella, omeletje, bruin brood, griekse yoghurt en haar speciale sportbrokken. De 7 pups moeten toch eten. Als Aleska niets eet, hebben de pups ook geen eten.

We zien de pups elke dag groeien en genieten echt van ze. Mijn bed staat naast de werkkist. Aleska voedt de pups zeker 4x per nacht. Dit betekent ook dat als Aleska de voeding geeft, ik bij de kist zit. Ondanks de randen in de kist, moet ik toch opletten dat Aleska niet op de pups gaat zitten. Zodra ze de kist ingaat, kruipen de pups naar de moeder en liggen ze "in no time" aan de tepel en drinken ze naar hartelust. Hierna even met Aleska naar buiten en dan weer proberen wat te slapen. "zo simpel, want je slaapt toch met één oog open en let constant op. De tweede week is ook prima verlopen. We wegen de pups elke dag en het reutje Charley sluit de 2e week af met een gewicht van 1820 gram.

Eind van de 2e week, de pups worden ontwormt. Dit gaat zonder problemen. Op zaterdag, begin van de 3e week krijgen we visite, die hun pup komen bewonderen. Ze hebben een teefje gekozen. Cara is een fijn gebouwd meisje, die het heerlijk vindt om met je te knuffelen. De mensen zijn blij met hun keuze en gaan later op de dag tevreden naar huis. Het was een gezellige middag! We verschonen de kist en Aleska voedt haar "kindjes". Om 20.00 lopen we naar de kist en zien iets waar we blij van worden. Dit hadden we nog niet verwacht, maar de pups LOPEN, 14 dagen na de geboorte!!! Twee pups vallen nog een beetje om, maar ook die zien we later op de avond wandelen. Ook hebben ze de oogjes geopend en zien ze ons als we bij de kist staan. Ze gaan spelen met elkaar en als ze gaan slapen liggen ze heerlijk, als een grote stapel, boven op elkaar. Hier wordt je toch gewoon vrolijk van, als je dit ziet. Deze week staan er 4 bezoeken gepland en om eerlijk te zijn, kijk ik hier erg naar uit. Weer kijken wat deze week ons brengt.

Eind van de 3e week, je ziet heel goed dat de pups gegroeid zijn. Ze gaan steeds beter lopen en zodra Aleska de kist inloopt om haar kroost te voeden, snellen de pups naar haar toe. Eerst gaat ze alles schoonmaken en voordag ze dan gaat liggen, hangen de pups al onder haar buik. Ja, probeer dan maar eens goed te gaan liggen, zonder dat je "kindjes" onder je komen te liggen. Dus op het moment dat Aleska de kist in gaat, hang ik over de rand en roep alle pups. Ze komen dan gezellig naar mij toe en Aleska heeft tijd om zich te settelen. Dit werkt heel goed. Het is Zaterdag ochtend en we hebben zojuist de pups gewogen, dit doen we trouwens iedere dag. Het teefje Cara is de lichtste en weegt 1850 gram. De sterke beer Charley is de zwaarste, met een gewicht van 2680 gram. Best wel een groot verschil tussen deze twee, maar licht of zwaar, beiden doen het goed en zien er ook goed uit. Niets om je zorgen over te maken. Vandaag is één van de nieuwe baasjes voor een 2e keer deze week langsgekomen. Ze twijfelt en voor haar zelf moet ze een keuze maken tussen het reutje Cane (zwart bandje) en Cabot (blauw bandje). Het is ook zo moeilijk. De pups veranderen met het gedrag elke dag. Wat ze vandaag doen, doen ze morgen niet en andersom. Beiden zijn ze lief en hebben ze een klik met haar. Uiteindelijk wordt het Cabot. Hij voelt zicht heel prettig bij haar en nestelt zich in haar warme gebreide trui als ze hem optilt en kan ze hem naar hartelust knuffelen. Vandaag hadden we besloten dat we de pups voor de 1e keer pap zouden geven. Per 2 pups, 1 bakje pap en ik kan jullie vertellen dat ze het allemaal heerlijk vonden en naar hartelust smikkelden. Na de pap gingen ze allemaal een dutje doen, met een natuurlijk voldaan buikje. Morgen begint de 4e week, ik ben benieuwd hoe deze weer zal verlopen!

In week 4 en 5 halen we de pups van de pap en krijgen ze rauwe tartaar te eten. We bouwen de melk af die ze van Aleska krijgen. Aleska haar buik en enkele tepels zijn rauw en de huid is dun, door het bijten in de tepels en de nageltjes van de pups. Je merkt dat het geven van melk aan haar kroost haar pijn doet. Door de puppen nu op ander voedsel over te laten gaan, kan Aleska weer genezen. Je zou denken dat de pups aan het vlees moeten wennen, maar nee hoor, ze eten alles lekker op, alsof ze nooit iets anders hebben gehad. In week 5 hebben we ook gelijk even de nageltjes van de pups geknipt. Ze vonden het allemaal prima. Ook komen er in deze weken vaak visite langs. De pups vinden het heerlijk om met iedereen te spelen. Aan het einde van de 5e week krijgen de pups allemaal rauw vlees gemengd met granenvlokken. Ook dit vinden ze heerlijk.

Vandaag het begin van de 6e week. De pups hebben het goed gedaan deze week. Je ziet ze groeien. Het grootste reutje tot nu toe, Charley, weegt al zo'n 5150 gram en is een kanjer van een knaap. Ze eten, slapen, spelen, eten ......... enz. Het grootste gedeelte van de dag plassen en poepen ze al op de kranten, dus dat ziet er goed uit. Zou wel fijn zijn voor de nieuwe baasjes als de pups redelijk zindelijk zijn!. Normaal zouden de 2 teefjes het niet makkelijk hebben tussen een bende van 5 reutjes, maar Chella (Zelda) en Cara (Rono) slaan zich er werkelijk heel goed doorheen en zijn de mannetjes echt wel de baas. Zo leuk om dat te zien. De ruwe bolster (Charley) is echt een knuffelkont en ligt graag op schoot als je de puppenren in gaat. Ze komen trouwens allemaal naar je toe. Allemaal houden ze van aandacht.  Als je op de grond gaat liggen, ligt de één in je knieholte, een ander in je nek, in je arm, tegen je hoofd etc. Ze vinden aandacht heel prettig en wij ook! Onderling spelen ze af en toe best wel ruig, maar ja, dat hoort erbij. Je ziet hun karakter steeds meer ontwikkelen en ik ben benieuwd wat het geworden is tegen de tijd dat ze naar hun nieuwe baasjes gaan.

De laatste twee weken dat de pups bij ons waren, ging alles prima en je zag ze groeien. Nog twee weken genieten en dan gaan ze ons alweer verlaten.

In het weekend dat ze 8 weken zijn, zijn de meeste pups naar de nieuwe eigenaar gegaan. Er wonen 5 pups in Nederland;  Cable (Splinter) - Meerssen; teefje Cara (Rono) - Helmond; teefje Chella (Zelda) - Nieuwegein; Cabot (Co) - Slagharen; Catos-Zëus (Catos) - Anssum.

Reutje Charley (Appa) woont in West-Vlaanderen en Cane is op de leeftijd van 16 weken naar Duitsland gegaan!

Met alle pups gaat het goed en hebben een fijn leven met hun nieuwe baasje. Voor ons is het nu afkicken en uitrusten en met een heel prettig gevoel kijken we terug op een uitstekende bevalling van Aleska, het feit dat ze een prima moeder was voor haar kleintjes en het 8 weken lang genieten van alle pups. Wij zijn heel blij met de baasjes van de pups en we gunnen ze een gelukkig en liefdevol leven met hun nieuwe kanjers!!

Toen we alle stambomen van de pups van de Raad van Beheer hadden ontvangen, hebben we deze persoonlijk afgeleverd. Het was zo fijn ze allemaal weer te zien en ook het feit dat de pups je herkennen en uit hun dak gaan, geeft toch wel een heel speciaal gevoel!

Toen de pups 11 maanden waren hebben we een wandeling met ter afsluiting een koffietafel georganiseerd. Vier van de 7 pups waren aanwezig. We hadden prachtig weer en het was heel gezellig om iedereen weer te zien. Herkenning door de pup/jonge hond was nog steeds aanwezig.

Wij zijn trots op de honden van ons C-nest, waarvan Snowy en Aleska de ouders zijn. Ze zijn allemaal sociaal en gezond en we kunnen alleen maar hopen dat ons D-nest het net zo goed gaat doen.

D-NEST d.d. 02-02-2024

Voor het D-nest hadden we besloten dat we onze Ambrus, die 31 December 2023, 2 jaar is geworden, in te zetten als dekreu voor Aleska.

Dus hebben we een afspraak gemaakt bij de Dierenkliniek om zowel Aleska als Ambrus medisch te laten onderzoeken. Voor Aleska is het alweer 3 jaar geleden dat ze een nestje gehad heeft en momenteel is ze 5 jaar. Voor Ambrus is het zijn 1e keer, dus willen we wel weten dat ook hij  gezond is. Beiden honden hebben "de gezondheidstest" uitstekend doorstaan, dus nu staat ons niets meer in de weg!

We kozen nu voor Ambrus met zijn geweldige karakter. Aleska werd loops in November 2023 en op 28 November werd ze gedekt. Het was een uitstekende dekking, dus nu maar afwachten op de echo. Het is zo spannend om altijd te wachten en ben benieuwd wat we gaan zien. De echo was op 27 December en tot mijn teleurstelling zagen we echter maar 2 pups op de echo. Maar goed, niets aan te doen, we kijken wel uit naar het verloop van de dracht en de bevalling.
Toen Aleska 58 dagen drachtig was, hebben we een röntgenfoto laten maken en toen zagen we dat er nog maar 1 pup over was! Op dat moment hoopte ik op een normale bevalling, maar ik weet echter ook, dat een normale bevalling van een grote hond met maar 1 pup "aan boord",  niet vaak plaats vind. Dus had ik alvast rekening gehouden met een keizersnede!

Op de avond van de 64e en 65e dag, ging ze de werpkist in (voor de 1e keer) en keek me aan met een blik van: "ik voel dat er iets moet gebeuren, maar het komt niet". Ik heb haar een tijdje gemasseerd, maar er gebeurde niets.
Vrijdagochtend heb ik gelijk de Dierenarts in Sleeuwijk gebeld en verzocht om een Keizersnede, want ik voelde dat het anders niet goed zou gaan. Zo gezegd, zo gedaan.  Vrijdag 2 Februari, helemaal gezond, werd "Kanjer" geboren, een reutje met een gewicht van 700 gram. De arts zei dat ik er goed aan gedaan heb om deze beslissing te nemen. Spanningen eindelijk voorbij. Aleska was uit de narcose toen Kanjer gehaald was en zijn we nog bij de arts gebleven om Kanjer aan Aleska te presenteren. Alles ging goed en daarna snel naar huis. Ik denk dat "Moeder Natuur" besloten had, om een reden, voor 1 pup. Niets aan te doen. We gaan goed voor hem zorgen, zodat hij als een fijne pup naar zijn nieuwe familie gaat.

We hadden de familie waar hij naar toe zal gaan, gevraagd , of ze een naam wilden verzinnen, beginnend met de letter "D". Tot die tijd noemen we hem gewoon "Kanjer", want het is een kanjer, dat kan ik je zeker wel vertellen.

De 1e Week.
Bij zijn geboorte zagen we dat zijn lippen al pigment hadden en hij had heerlijke krulletjes. Op zijn voetzooltjes zagen we ook al wat pigment. Aleska hield hem goed in de gaten en zorgde goed voor hem. Bij elke piepje zat ze in de werpkist. Hij deed zich te rijk aan de beschikbare tepels, allemaal voor hem. Op de 5e dag waren zijn voetzooltjes zwart en 1 dag later, de 6e dag, zag ik dat Kanjer door de werpkist liep. Ik riep mijn man; "kom eens kijken, Kanjer loopt',  hij antwoorde, "nee dat zal wel kruipen zijn", hij kwam eraan en zijn mond viel open van verbazing.
Warempel........Kanjer loopt en hij is pas 6  dagen, ongelooflijk. Hij slaat het kruipen en omvallen over.

De 2e Week.
Kanjer doet het goed. Op Zondag 11 februari kwam de "familie" langs. Ze waren zo benieuwd naar Kanjer en hebben lekker met hem geknuffeld. Zijn naam was bekend. "Kanjer" werd Dobey Desiderius Donar. Roepnaam:  DOBEY! Desiderius betekent: De Verlangde, en Donar: genoemd naar de Dondergod Thor. Deze naam komt dus op de Stamboom. Deze Zondag zagen we dat de Dobey's ogen, spleetjes waren.
De volgende dag, Dobey was 10 dagen oud, had Dobey zijn ogen geopend.
Ik had in de werpkist alvast was kranten gelegd. Ik dacht: "jong geleerd, oud gedaan". Wie weet doet hij het op de krant. Ron van mij moest lachen, "daar is hij toch te klein voor"! Als ik dacht dat hij moest plassen, zette ik hem op de krant en vanaf de 11e dag, doet hij voor 96% zijn behoefte op de kranten . Geweldig gewoon.
Ik voelde in zijn bekje de eerste 6 tanden (12 dagen oud). Vrijdag 16 Februari werd zowel Aleska en Dobey (1e keer) ontwormd. Dobey is 2 weken oud en doet het werkelijk top. Eet goed, slaapt goed, groeit goed. Ondertussen zit zijn bekje gevuld met tanden en kiezen.
Hij gaat de 3e Week in met een gewicht van 2520 gram!

De 3e en 4e Week.
Zowel Aleska en Dobey doen het prima. Aleska is een uitstekende moeder en blijft vaak de hele nacht bij Dobey in de werpkist slapen. Mijn bed staat ook nog bij de werpkist, zodat ik een oogje op hen kan houden en kan zorgen dat de bevuilde kranten vervangen kunnen worden. Alles blijft zo lekker schoon.
Dobey gaat ons nu echt herkennen en gaan we wat vaker de kist in. We ontdekken geleidelijk aan zijn karaktertje, hij kan heel lief zijn, maar we merken ook wel dat hij willetje heeft. Zo nu en dan is hij Pacman en voel je zijn tandjes in je huid prikken.  Ook ontdekt hij zijn speelgoed, dat wij in de kist hebben gelegd. Kwa zindelijkheid doet hij het echt perfect. Normaal ruimt de moeder alles op, maar hij plast best wel veel, dus doet hij het op de kranten, als mama niet in de buurt is. Als hij geplast heeft, hoor je niets van hem, maar als hij gepoept heeft, gaat hij heel hard "huilen", "schreeuwen" en zodra je het opgeruimd hebt, is hij stil. Alsof hij wil zeggen: "hallo, mijn kranten zijn vies, kun je ze aub vervangen"! Zo grappig...... Ook heeft hij het klimmen ontdekt. Hij klimt op Aleska, gaat even liggen en glijdt weer langs haar lichaam of kop naar beneden. Aleska vindt het prima, reageert er niet eens op en blijft lekker liggen. Ook via haar lichaam klimt hij op de rand van de werpkist en probeert over de rand te kijken (en misschien wel om te ontsnappen). Ik heb het gevoel dat hij wil zien wat er buiten de kist gebeurt. Ja, dit is een slim mannetje, hij loopt voor op alles.
Deze week hebben we bezoek gehad van mensen die ons,  onze honden en natuurlijk Dobey wilden ontmoeten, waren gecharmeerd van hen. Het was erg gezellig. Ze willen heel graag een pup van ons uit ons volgend  nest, het E-nest. Hebben gelukkig geen haast, want ja, we zijn immers een kleine fokker, met zo nu en dan een nestje.
Morgen is Dobey 4 weken oud en wordt hij en Aleska weer ontwormt. We gaan zijn "nieuwe verblijf" opbouwen, want hij is er klaar voor. De werpkist gaat weer terug naar "onze" Leonberger fokker. Heel fijn dat wij deze konden lenen voor Dobey. Dankjewel Anja, lief van je!!
Vanochtend Aleska en Dobey ontwormt, ging prima. Ook kreeg Dobey voor het eerst vast voedsel. Hij kreeg brokjes in korrel formaat, hij vond het heerlijk en at zijn kleine bakje leeg. Geleidelijk aan gaan we afbouwen van het krijgen van moedermelk.
Dobey gaat de 5e Week in met een gewicht van 4880 gram!

De 5 en 6e Week.
We zien Dobey iedere week groeien, niet alleen lichamelijk, maar ook geestelijk. Het is niet echt een pup meer, maar een kleine hond. Voor het eerst hebben we gezien dat hij zich zelf wast. Doet hij echt heel grondig. Ook gaat hij steeds vaker op zijn rug liggen en is hij geheel ontspannen. Hij heeft een goede eetlust. We zijn ondertussen op puppiebrokjes overgestapt. Aleska voedt hem nog maar een paar keer per dag. Ondanks hij een goed stel tanden en kiezen in zijn bekje heeft, is het toch wel even wennen om nu een grotere variant brokjes te eten. Hij neemt gewoon zijn tijd en knabbelt zijn bakje leeg. Ook krijgt hij nu vlees, nou dit vindt hij toch wel zo lekker, dat als hij ziet dat ik met zijn maaltijd bezig ben, hij luidkeels begint te "schreeuwen'. Zodra ik zijn bakje neerzet, gaat hij als "hoovercraft" door zijn bakje heen en eet hij alles op. Als hij zijn avondeten heeft gehad, krijgt hij, net als onze andere honden, een lekker kluifje of stukje runderlong. Soms denk ik weleens, het is niet verkeerd een pup te zijn; je krijgt alle aandacht, liefde, eten etc., er wordt de hele dag heerlijk voor je gezorgd!! Maar pup of volwassen hond, zo hoort het ook te zijn als je kiest voor een huisdier. Verder geniet ik gewoon van hem.
Deze week (week 6) komen ze van de Raad van Beheer. Dobey wordt gechipt en er wordt wangslijm van hem genomen, zodat zijn DnA profiel kan worden bepaald. Hij gedraagt zich voorbeeldig als het moment daar is. De volgende dag staat de afspraak bij de Dierenarts gepland. Dobey krijgt zijn eerste, 6-weekse vaccinatie. Hij wordt onderzocht en gewogen en alles is prima. Hij ondergaat alles zonder problemen. 
De volgende dag worden Aleska en Dobey weer beiden ontwormd (3e keer).
Aan het einde van de 6e week weegt Dobey 9070 gram.

De 7e en 8e Week.
Nu dat Dobey zijn 6-weekse vaccinatie heeft gehad, kunnen we hem gezellig vaker met de auto meenemen, zodat hij aan veel nieuwe gebeurtenissen wordt blootgesteld.
We zijn met hem afwisselend naar het winkelcentrum en naar de markt geweest (waar hij de nodige aandacht kreeg). Samen met Dobey naar het gezellige en drukke Lemmer geweest, waar we heerlijk op het terras hebben gezeten. Tot nu toe voelt hij zich overal wel op zijn gemak.
We hebben thuis de wijk verkend en de nodige volwassen honden tegengekomen. Voor geen is hij bang. In onze ogen is hij geen pup meer, maar een jonge hond. Hij geniet van alle aandacht die hij krijgt. Vaker autoritjes met hem gemaakt, want het is toch wel belangrijk dat hij hieraan went. Om de dag hebben wij iets anders met hem gedaan, zodat hij niet overprikkelend raakt van al het nieuws dat hij meemaakt.Hij doet het echt goed. Als hij buiten aan de riem loopt en ik sta stil, dan kijk ik hem aan en dan gaat hij automatisch zitten, geweldig gewoon. Zonder worden. Ook geeft hij twee dagen, voordat hij ons gaat verlaten aan, dat hij naar buiten wil, om zijn behoefte te doen. Vanaf de 12e dag plast hij al op de kranten. Voor mij is hij "wonder Dobey". Verder vermaak ik mij iedere dag met hem, want nog even en dan is hij weg. We genieten van hem, spelen en knuffelen. Hij is graag buiten en heeft lekker met Aleska en Ambrus gespeeld. Deze 2 weken zijn voorbij gevlogen en dan is het Zaterdag 30 Maart, de dag dat zijn nieuwe familie hem komt ophalen. De hele ochtend heb ik al een brok in mijn keel, want het afscheid komt nu toch wel erg dichtbij. Kanjer Dobey gaat ons verlaten na 8 mooie weken met hem. Het is zover, afscheid nemen van hem gaat natuurlijk met de nodige tranen, want eigenlijk wil ik niet dat hij gaat, maar we hebben al 4 geweldige Kuvasz dus ik moet realistisch zijn. De terugreis verloopt prima, 1x gestopt en toen verder gereden. Hij heeft het top gedaan, ben trots op hem. Bij ons voelt het leeg, ondanks dat de andere 4 er natuurlijk nog zijn. Dobey heeft veel indruk op ons gemaakt. Hij is een lief mannetje met een pitje en een klein hartje en zijn eindgewicht is 12.85 kg. Wat is hij toch een prachtige witte beer!

Dag lieve, geweldige Kanjer, ik gun je een lang, gezond en gelukkig leven en ik weet zeker dat wij elkaar nog zullen zien en knuffelen.
Het doet pijn, heel veel pijn......................